Ks. prof. Michał Czajkowski

Sorry, this entry is only available in Polish. For the sake of viewer convenience, the content can be shown below in an alternative language. You may click the link to switch the active language.

Ks. prof. Michał Czajkowski – wybitny teolog, biblista, wieloletni wykładowca i kierownik Katedry Ekumenicznej Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego – trwale zapisał się wśród  najważniejszych architektów dialogu polsko-żydowskiego i chrześcijańsko-żydowskiego w Polsce. –  Zasiadał we władzach  Międzynarodowej Rady Chrześcijan i Żydów. Był członkiem Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej i Komitetu Episkopatu Polski ds. Dialogu z Judaizmem. Był współzałożycielem i współprzewodniczącym Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów, a po śmierci ks. Musiała stał się najmocniejszym ogniwem wspólnego dialogu.

Szczególne znaczenie dla budowania dobrych relacji polsko żydowskich, dla zwalczania fałszywych stereotypów i dla naszego  rozliczenia się z  przeszłością zyskał  dorobek naukowy i publicystyczny ks. Czajkowskiego. Wymienić tu trzeba koniecznie takie pozycje jak:

• „Lud Przymierza; Co nas łączy? ABC relacji chrześcijańsko – żydowskich”
• „Nowy Testament a judaizm”
• Cykl wykładów wygłaszanych wspólnie z ks. Mirosławem Mrozem pt. „Żydzi i chrześcijanie- wspólne dziedzictwo wiary”
• Czy wydany niedawno po raz drugi, liczący ponad 1000 stron  trzytomowy zbiór tekstów poświęcanych Żydom i naszej relacji z judaizmem: „Czy Żydzi mają diabła za ojca? Przyczynki do dialogu chrześcijańsko-żydowskiego”

O działalności naukowej i publicystycznej ks. Czajkowskiego pięknie napisał  publicysta Janusz Poniewierski: „Bywa, że uczeni, w tym też księża zajmujący się problematyką żydowską, traktują ją wyłączanie jako interesujący projekt badawczy.  Ksiądz profesor zajął się Żydami, bo przeżył szok, że w Polsce – kilkadziesiąt lat po Zagładzie – wciąż możliwy jest antysemityzm, co więcej, można być antysemitą, a jednocześnie „pobożnym” chrześcijaninem.”

Ksiądz Czajkowski całe swoje aktywne, twórcze życie uświadamia nam jak waży jest judaizm dla chrześcijaństwa.  Z patronem nagrody – księdzem Musiałem – łączy go pasja, odwaga i bezkompromisowość w zwalczaniu antysemityzmu,  w obnażaniu jego toksycznej siły. Dla ks. Czajkowskiego, tak jak dla ks. Musiała, antysemityzm jest grzechem, a wspólny dialog Chrześcijan i Żydów koniecznością.

„Chrześcijanie i Żydzi powinni bardziej zbliżyć się do siebie. Jest to szczególnie ważne dla nas chrześcijan, bo nasze korzenie są żydowskie. Bo potrzebujemy judaizmu dla integralności naszej wiary” przypomina ks. Czajkowski i powołuje się na autorytet Jana Pawła II. Przypomina, że papież stanowczo potępiał antysemityzm podkreślając,  że „polskość to wielość i pluralizm, a nie ciasnota i zamknięcie”.

Za Janem Pawłem II powtarza, że „Przymierze Boga z Izraelem nigdy nie zostało odwołane”, że „Nie wolno nikomu przejść obojętnie wobec tragedii Szoah. – zbrodni, która na zawsze splamiła historię ludzkości, położyła się cieniem na Europie i na całym świecie”  

Dialog polsko-żydowski przeżywa dzisiaj najgłębszy od lat kryzys. Jedni mówią, że spadł on na nas niespodziewanie i jest efektem doraźnych rozgrywek politycznych grup interesu. Inni wskazują, że kryzys ten narastał, w miarę jak podważano  osiągnięcia – również w tym zakresie – naszego państwa, i atakowano ludzi, którzy zasłużyli się dla dialogu i porozumienia.

W tych czasach szczególne znaczenie ma zarówno sama Nagroda im. Ks. Musiała jak i osoba jej tegorocznego laureata.

Ks. profesor Michał Czajkowski jest żywym świadkiem historii tych trudnych relacji. Był obecny u ich początków, współtworzył wielkie dni, gdy wydawało się, że do  przeszłości odchodzą czasy nietolerancji, braku zrozumienia i wzajemnych oskarżeń.

Sam doświadczył nienawiści. Zniósł ją dzielnie, po chrześcijańsku, dając przykład odwagi cywilnej i pokory chrześcijanina.

Teraz dzieło pojednania zapoczątkowane przez Jana Pawła II, księży Musiała i Czajkowskiego, przez najlepszych przedstawicieli polskiej inteligencji, przeżywa czas próby. Ks. Czajkowski i my wszyscy razem z nim, przekonujemy się dzisiaj, czy dobre ziarno dialogu i zrozumienia zasiane zostało dość głęboko, by pokonać uprzedzenia i nienawiść.

I składając ks. profesorowi wyrazy najwyższego uznania życzmy mu dzisiaj    siły tak wielkiej jak przed laty, gdy on i jemu podobni przystępowali do trudnej, ale jakże potrzebnej  pracy na rzecz dialogu i pojednania.